Κράτα τις μνήμες Άννα
1)Άννα που πας;
σκιάζεις τη λευκότητα
για ψευδαισθήσεις τόσων χρόνων;
σκάβεις τις ρυτίδες σου
για ενοχή ;
κι οι άσπρες ρίζες των μαλλιών
συνήγοροι στην καταδίκη σου;
Ξεχνάς τους μάρτυρες του φόνου
που σου βγαλαν τα ρούχα σου
και το κουφάρι σου ανυπεράσπιστο
πετάξαν;
Αφού δεν ήσουνα γενναία
για να ξεγυμνωθείς
στην αγορά ,
ντυμένη τις συμβάσεις τις κοινωνικές
σαν είδες τα ξερόκλαδα
ν’ ανάβουν στην πυρά
φοβήθηκες και το δικό σου ανάθεμα
και φόρεσες σφιχτά το ρούχο εκείνο..
Άννα …αφού ήταν όλα ψεύτικα,
γύρνα .. που πας;
Ελυ11/11/16
2) Τώρα Άννα κλάψε… κλάψε
απόψε το φεγγάρι κρύφτηκε κι ας πρόσμενες
να βγει ξανά
του είπες ψέματα για το χαμένο φως σου
κι ας μαρτυρούν τα μάτια σου αλήθειες
πήρες ένα κερί και μόνο ένα σπίρτο
που χάθηκε μες το σκοτάδι
και γύρισες στο σπίτι σου ξανά
μα κάνει τόσο κρύο
αδειάσαν όλα μέσα εκεί
ακόμα κι η σελίδα του βιβλίου σου
κι απ’ τ’ ανοιχτό παράθυρο μπάζει η σιωπή
το λεηλάτησε ο διαρρήκτης ανελέητα
πριν λίγες μέρες…
εκείνος με το γλυκό οικείο βλέμμα
που σου κράτησε το χέρι
και του έψησες καφέ
κι ύστερα
φορτώθηκε όλη την οικοσκευή σου
κι έφυγε…
τόσο μικροί κι οι φράχτες…
θα μπούνε μέσα οι εφιάλτες…
έμεινε αμίλητος κι ο σκύλος σου
κι αυτός κουνούσε την ουρά του
με τόσα χάδια του…
κι η αντοχή να βγει η αλήθεια σ’ ένα ποίημα
μόνο για έναν, μόνο για σένα … αναγνώστη
εσύ που νιώθεις της σιωπής το κλάμα
ναι… κλάψε, κλάψε Άννα ……
ελυ 11/10/16
3) Κλάψε Άννα, ναι πάλι κλάψε
λύτρωση θάναι
μη με κοιτάς…
αντανακλά το βλέμμα σου
κουζινικά κάθε λογής,
χέρια και πόδια σου και μαλλιά
εφιάλτες σου έκλεψαν ζωή
ερινύες με μάτια να τρυπούν
σωρό από σκουπίδια
να βγάζουν τα πετράδια τα πολύτιμα
όσα αφέθηκαν στη στάχτη…
μονάχα των παιδιών η προσμονή
Αγιοσύνη…
κι η περηφάνεια κλειδωμένη στο μπαούλο..
το σπίτι στεφανώθηκες
δε βλέπεις;
Σκόνη , τζάμια, πατώματα
και το παλιό το σκρίνιο της γιαγιάς
χτισμένες μνήμες
το συναπάντημα του φίλου
στο στρώσιμο του τραπεζιού
μαχαίρι δεξιά, αριστερά πιρούνι…
συνήθεια καλογυαλισμένη
τί με κοιτάς Άννα;
Έμβρυο κλεισμένη σ’ ένα σάπιο κέλυφος;
Το άλογο καλπάζει… κι εσύ..
ή πέθανε ή ζήσε…
ελυ.4/2016
4)Σώπασε Άννα τώρα
σώπασε
ποτέ μην ξαναπείς
αυτή τη λέξη…
για σένα κράτα την
μες τη δική σου αλήθεια…
ίσως δεν είχε αντίκρισμα ποτέ,
το ήξερες
την άφηνες μονάχη
στο ασύμβατο ταξίδι της ζωής
κρατούσες τα σεντέφια της
ένα φιλί μες στην καρδιά σφραγίδα.
Κι αν το μαχαίρι σ’ έκοψε στα δυο
κι αν μάτωσαν τα χνάρια της ψυχής
η λέξη μένει ίδια
κι η μοναξιά ας ουρλιάζει…Άκου…
οι λέξεις της βροχής…κυλούν στο τζάμι
εκατομμύρια σταγόνες
στιγμές που λεηλάτησαν
κρεμώντας σαν το ρόδι το δωμάτιο
μα τώρα, έλα,
σώπασε…μη σε γεράσουν, Άννα,
σώπασε…ελυ 12/12/16
5)Πώς να μιλήσει η σιωπή
της λησμονιάς τα χείλη φίλησε
πάνω στ’ αγιόκλημα
ακροβατούν οι λέξεις μ’ αγκάθια
μυτερά
ματώνοντας τον ήχο της
σε δρόμους από κρύσταλλο
με όψη αιχμηρή
ακονισμένη απ’ τα μαχαίρια
που ξεκρεμάσαν το φεγγάρι…
Και η λευκή γυναίκα
το αίμα απ’ τα τριαντάφυλλα μαζεύει…
Κι η Άννα σώπασε και έκλεισε τα μάτια…
ελυ 17/11/16
#
6) «Ένα περιστέρι»
Κι ο έρωτας ;
Ξεγλιστρά.. .ξεγλιστρά
μουρμούρισαν τα φύλλα του πεύκου
κι άκουγα τη φωνή σου απόμακρη…
μάταιο ν’ αδράξω τη σκέψη σου…
η Άννα γελούσε
η Άννα γελούσε
στο θρόϊσμα των φύλλων
αντηχούσε το γέλιο της…
και πώς να ξεγελάσεις την αλήθεια
που χαράζει την παλάμη σου;
Κρύβεις τη χαρακιά
κι ας σκοτεινιάζουνε τα μάτια.
Απ’ τ’ ανοιχτό παράθυρο
ένα περιστέρι κουρνιάζει στην ποδιά σου
φτερούγισε για λίγο μες στο δωμάτιο
ράμφισε τις σταγόνες από το αίμα της πληγής
που κύλησε στο πάτωμα
έκανε έναν κύκλο γύρω σου
κι ύστερα χάϊδεψε για λίγο τη λαβωματιά…
Τότε η Άννα έκανε τα χέρια της φτερά
και πέταξαν μαζί απ’ τ’ ανοιχτό παράθυρό…
ελυ14/6/16
#
7) «Το χελιδόνι»
Σήμερα μ’ αποχαιρέτισε η άνοιξη
το τελευταίο χελιδόνι
τρύπωσε απ’ τ’ ανοιχτό παράθυρο
στάθηκε στις γωνιές του σαλονιού
στον απολογισμό μου
λίγη άνοιξη ακόμα να χαρίσει
κι η Άννα γέλασε
κι η Άννα έκλαψε
φορούσε ένα κολιέ
μαργαριτάρια του ανέφικτου
της έπνιγαν το λαιμό
το χελιδόνι μπήκε στο υπνοδωμάτιο
άγγιξε το άδειο μαξιλάρι
στάθηκε λίγο να χαϊδέψει τα μαλλιά μου
Άννα μην κλαις
Άννα μην κλαις
είπε και πέταξε μακριά …
Ελυ19/6/16
8) Και ξάφνου πέρασε ο καιρός
μια μαύρη πεταλούδα από πέτρα σε πέτρα
φορά στα φτερά της το χαμόγελο της έλλειψης
τότε το παιδί
μάζεψε βιαστικά τις σκόρπιες μαργαρίτες
που μαδούσε κάθε τόσο
κάτω απ’ τα μάτια βαθαίνοντας λέξεις στεγνές
το φεγγάρι
στο τελευταίο του τέταρτο ματώνει
τα φύλλα στα δέντρα βάφει κόκκινα
και μ’ ένα μαύρο πανί σκέπασε
την ομορφιά της λύπης
το όνειρο
γέμισε λάσπη στη ρυτίδα της μνήμης
που φώναζε…πρόσεχε το σκοτάδι…
Κι η Άννα γέλαγε… η Άννα γέλαγε
έμαθε να γελά στα ψέματα
μιλώντας τη σιωπή…
ελυ24/10/
9) Το τελευταίο τέταρτο του φεγγαριού
πρόβαλε απόψε μ’ οστέϊνο φως, λευκό
λευκός είναι ο θάνατος,
είπε τότε η Άννα
και το σκέπασε με το μαντήλι της
για να μη μου δείξει την άλλη του όψη …
εκείνο όμως
με πήρε τότε απ’ το χέρι
δες, μου λέει
πίσω από το κάθε πράγμα
βρίσκονται συρρικνωμένες προοπτικές
κι ένα καπέλο γεμάτο αναμνήσεις
που σπρώχνονται να βγουν στην επιφάνεια…
μα ο σκύλος μου γαύγιζε κλαίγοντας
και με τραβούσε
σ’ έναν κήπο με άρρωστα τριαντάφυλλα…
θα ζωντανέψουνε, μου λέει
μείνε εδώ…
τον άκουσε τότε κι ένα μαύρο σύννεφο
τύλιξε βιαστικά το φεγγάρι στην αλήθεια του
κοίταξε την Άννα κατάματα
κι έριξε ευεργετική βροχή
μαζί με τα δικά μου δάκρυα.
Ελυ.8/10/16
#####
10)Πώς να δεθεί η μοναξιά
μόνο με ψευδαισθήσεις
τώρα τ’ όνειρο γλίστρησε
στον παγωμένο φράχτη
το περιστέρι έσβησε τα ίχνη του
φοβήθηκε τα δάκρυα
γιατί είχαν ξεχειλίσει
άνοιξε τα φτερά του και σε φόρτωσε
κι έφυγες Άννα με το σύννεφο . ελυ 24/12/16
####
11) Άκουσε Άννα το τραγούδι σου
δάκρυσαν οι λέξεις του
κρυφτήκανε σε ματωμένα χνάρια
τόσα πολλά τα δάκρυα
κοντεύουν να τα σβήσουν
αρκεί η λέξη της σιωπής
να ελευθερώσει την ψυχή
κι ας φύγει…
για σένα θα ναι πάντα εκεί χαρές
ζωγραφισμένες
ελυ.20/1/17
12) Σου είπαν πως έριξες σχοινί
Για να τους πνίξεις
Κι η λέξη εκείνη πέτρα
Σου μπήκε στην καρδιά…
Και σ’ έριξαν στη θάλασσα
Βουλιάζεις μες τα δάκρυα
Άννα που πόθησες ελευθερία
Άννα που αγάπησες τους λεύτερους
Της σκέψης
Των αισθήσεων
Της καρδιάς …
μονάχα οι στεναγμοί σου έμειναν
για τ’ άδικο ….ελυ.15/2/17
13)Κράτα τις μνήμες Άννα,
σα να ‘ναι θησαυρός
πολύτιμα πετράδια μες τις λέξεις σου
ανάσα στης ζωής την κάθε μέρα…
δε σβήνει η αγάπη, βλέπεις,
όσο κι αν θέλεις να την προσπεράσεις
Θα σε ακολουθεί στο κάθε βήμα
σ’ άγονη γη
ένα λουλούδι
να νιώθεις τη μαγεία εκείνη
κράτα στη μνήμη Άννα
κράτα την
αγνή να μένει κι άσπιλη
κι απόψε στην πανσέληνο
η αγάπη θα φορέσει κόκκινο άστρο
να στο καρφώσει μες στο μέρος της καρδιάς
να μη φανεί και τη ζηλέψει το φεγγάρι ελυ. 31/1/18
…
#
14) Άννα, γι αυτό το ρόδι, σου ’λεγα,
που έσπασε στα δυο
και βάψανε τα χείλη έρωτα
έρωτα να σκορπά λέξεις αιμάτινες
και το φεγγάρι να κατρακυλά για να τις κρύψει…
μα ένα σημάδι κόκκινο στου γλάρου το φτερό
το δάκρυ σου θα μαρτυρά
στ’ αυλάκι που κυλά ο χρόνος
κι ο φόβος να σκιάζει το φεγγάρι μας
μην το ληστέψουνε…..ελυ.27-9-16
###
15)Βλέπεις Άννα ,
πόσο ακριβές γίναν
οι λέξεις
εκείνες που πουλούσανε
στην αγορά
κουράστηκαν τα χείλη
να μιλάνε
κι ο ήχος
έπαψε να σε ακολουθεί…
τώρα που όλα ξεπουλήθηκαν
Άννα, εσύ τι περιμένεις; Ελυ 30/8/17
###